Tijdens de solden ga ik niet enkel op zoek naar goed geprijsde stofjes, maar ook naar oudere naaimagazines. Die zijn vaak nog actueel, maar je koopt ze voor een prikje. Bij Veritas vond ik het ‘Creatief Magazine’ nummer 16, een ouder tijdschrift vol leuke winterpatronen. Ik ging aan de slag met de ultra-vrouwelijk Taylor jurk.

Deze prachtige, soepele en zachte viscose in een hippe paisley print van Minerva vroeg om een zwierige jurk. Ik trok met magazine en stof onder de arm naar Veritas, want daar hebben ze een enorme collectie leuke knoopjes. Er zitten heel wat kleuren in de stof, dus een knoopje vinden dat erbij past en er net genoeg uitspringt, was nog niet zo makkelijk. Ik wilde de mouwen graag afwerken met een leuke boordstof en ook die vond ik na wat rondneuzen bij Veritas. Gelukkig vind ik dat kijken, passen en vergelijken altijd heel plezant!

Het is een hele tijd geleden sinds ik nog eens werkte met patronen uit het Veritas magazine. Dat maakte mij een beetje onzeker. Ik wist niet meer of de maten wel vallen zoals ik het graag heb, dus ik ging niet enkel af op de maattabel, maar nam ik mijn meetlint erbij op het patroon zelf. Het leek mee te vallen, dus ging ik er met vrij veel zelfvertrouwen voor.

Er zitten niet veel patroondelen in de jurk, omdat rok en bovenstuk aan elkaar getekend zijn, en zo gaat het natuurlijk goed vooruit. De stof was een droom om mee te werken. Vaak beweegt viscose meer dan mij lief is, waardoor ze durft verschuiven bij het knippen of stikken, maar dat is hier helemaal niet het geval.

Ook het naaien ging lekker vlotjes. Het was zo’n traject dat in mijn ogen veel te vlot ging, waardoor ik heel erg op mijn hoede was bij de allerlaatste stap: knoopsgaten maken. Da’s toch altijd heel erg spannend, want als je het daar verpest, is je hele jurk voor de vuilbak. Maar kijk, het mag al eens meevallen: ook daar bleken de stof en mijn machine goede vriendjes. De knoopsgaten gingen vlot en netjes!

Wat ben ik blij met deze doorknoopjurk! Door de perfecte combinatie van stof en patroon valt de V-hals netjes plat tegen mijn lichaam en inkijk is er niet. Achteraf gezien had ik het voorpand ook in één stuk kunnen knippen, want ik trek de jurk meestal over mijn hoofd, maar de knoopjes zijn wel een leuk detail. En als ik de rok niet tot helemaal beneden dicht knoop, waait hij verleidelijk open en laat hij een stukje been zien… Als ik daar zin in heb, is dat ook wel eens leuk.

Omdat foto’s nemen in de winter vaak een uitdaging is, verzamelde ik al mijn moed op een ijskoude maar zonnige dag voor een shoot in de vroege ochtend. Ik droeg mijn zwarte laarzen om geen koude voeten te krijgen, maar dat bleek niet zo’n goede keuze. Ze doen mijn mooie jurk helemaal geen eer aan, en mijn benen lijken te verdwijnen op de foto’s. Maar neem het van mij aan: met het juiste schoeisel is deze Taylor een absolute topper!

Tot snel,
Lieve