We hebben de voorbije weken toch al enkele korte winterpieken mogen verwelkomen, en nu stuurt een poolwervel mintemperaturen op ons af. Omdat mijn twee kortgeknipte jongens graag buiten ravotten en de mutsen elk jaar op miraculeuze wijze verdwijnen, besloot ik dit jaar zelf hun mutsen te maken. De jongens hadden wel enkele eisen: flappen ter hoogte van de oren en een lagere nekpartij.
Mijn eerste zoektocht op Pinterest leverde voornamelijk gebreide mutsen op en eerlijk… daar heb ik de tijd en het geduld niet voor. Na wat grondiger zoekwerk ontdekte ik de drakenmuts op de leuke blogspot Hamburgerliebe. Suzanne ontwikkelde een patroon en een heel duidelijke fototutorial om zelf een muts mét flappen te naaien.
Omdat ik het patroon niet kon afdrukken, gebruikte ik mijn reken- en tekentalent om tot het gewenste resultaat te komen. De muts bestaat uit twee delen: vier driehoekjes vormen samen het bovenstuk en een lang stuk met flappen vormt het onderstuk. De afmetingen van de driehoekjes vond ik door de hoofdomtrek te delen door vier, en vervolgens loodrecht op deze basis de hoogte tot de kruin te tekenen. Voor het onderstuk was vooral het meten van de gewenste lengte van de oorflap belangrijk, en de iets lagere nekpartij. De rest werd vooral op het zicht getekend, telkens met 1cm naadwaarde.
De eerste muts was een testexemplaar in een lichte stretchstof met minions op, gedubbeld met een overschotje van een wollig onderlaken. Het bleek echter geen succes: het bovenstuk had teveel stof in verhouding tot het onderstuk. Ik kreeg mijn zoontje zelfs niet overtuigd om te poseren voor de foto. Ik paste de driehoeken aan en maakte ze iets minder hoog en minder breed. En warempel, uit een mooi stofje van bij Toverstof en een zalig Stoffenkamerfleecestof van bij de Stoffenkamer werd plots een passende muts geboren.
Van de rest van de stof maakte ik nog een warme cirkelsjaal op basis van de handleiding van handmade Mieke. Mijn oudste zoontje was alvast in de wolken met zijn muts en cirkelsjaal en ik hoop stiekem dat hij de komende koude zal trotseren zonder zijn mooie muts te verliezen.
Lieve ‘verwarmende’ groetjes,
Tatiana
Ergens onderweg trok Margot voor enkele maanden haar 
Zo’n drietal jaar geleden verdiepten Margot en ik ons in de militaire staftechnieken. Door dat intensief jaar samen studeren, pakten Margot en ik de draad weer op… wat een tijdje later ook letterlijk gebeurde! Wat voor mij als een voorzichtige probeersel begon, maakte Margot tot een aanstekelijke naaiblogster, die geen uitdaging uit de weg gaat en haar geduld zwaar op de proef stelt, onder andere met 
Voor al onze naaiperikelen kende ik Tatiana niet. Ik ontmoette haar voor het eerst op het terras van Lieve, toen we onze wilde blogplannen voor de eerste keer bespraken. Sindsdien heb ik die spontane meid met haar aanstekelijke lach en haar Gents accent beter leren kennen. De jonge mama naait graag voor haar kinderen en is niet bang voor een uitdaging, als de kroost weer met een gekke naaivraag komt. Mijn favorietjes van Tatiana zijn ongetwijfeld de 
Ik leerde Lieve kennen tijdens de lessen in
Girls in Uniform 