Maand: mei 2018

Asymmetrisch en vrolijk lopen

Gepubliceerd op door Girls in Uniform3 reacties

Na mijn eerste try-out om een topje te maken had ik de smaak te pakken. Deze keer wou ik eens proberen zonder een patroon te werken.

Ik had nog een asymmetrische top liggen die ik niet meer droeg. In plaats van die gewoon in de vuilnisbak te gooien besloot ik hem als basis te gebruiken. Dus even de schaar in mijn oude sportmaatje gezet, en daar lagen twee stukken oud sportgerief als start van mijn nieuwe sporttenue.

Omdat ik merkte dat er toch een groot verschil was tussen de stevigheid van mijn oude sportkledij en mijn lycra, zocht ik een sterke elastische voeringstof om mijn topje te verstevigen. Maar als lycra al moeilijk te vinden is, is elastische voeringstof die vochtregulerend is al helemaal zeldzaam. Plan B dan: de zijkanten en de schouderbanden verstevigen met twee lagen lycra. Omdat ik nog wat felle kleuren had werd mijn t-shirt meten een stuk vrolijker.

Makkelijk gezegd, iets moeilijker gedaan. Vooral de zijkanten van mijn t-shirt symmetrisch afwerken vond ik niet zo simpel. Het vroeg een paar  pogingen en behandelingen met het tornmesje voordat ik tevreden was van de krommingen. Om de schouderbandjes nog een beetje in de verf te zetten en te verstevigen, kwam hier ook nog wat fel oranje-roze lycra aan te pas.

Mijn opengeknipt topje had ook een soort ingebouwde  sportbeha, maar ik zag het niet zitten om die helemaal na te maken. Een  beleg was wel een goede optie, zodat ik toch iets meer steun heb.

Om te testen of mijn nieuwe top wel running proof was, trok ik met Lieve naar een sportterrein in Gent. Eigenlijk zit mijn vrolijk, asymmetrisch lycra-stuk echt wel goed, zelfs om te gaan lopen.

Een volwaardige opvolger voor mijn opengeknipte topje dat nu zielig in de vuilnisbak ligt.

© Moors M - IMG_7506

Tot schrijfs,
Margot

Run baby, run baby, run baby, run baby, run…

Gepubliceerd op door Girls in Uniform4 reacties

Bij het schrijven van de tekst bleef dit liedje in mijn hoofd spoken. De titel van de post was dan ook snel gekozen. Perfect voor mijn tweede loopoutfit in deze sportmaand.

© Moors M - IMG_7379

Op het Stoffen Spektakel kocht ik een dunne, soepele, glanzende grijze lycra. De bedoeling was deze samen met de zwarte en de blauwe in een outfit te verwerken. Mijn plan viel in duigen en ineens zat ik met anderhalve meter grijze lycra, waarmee ik eigenlijk niets kon doen.

© Moors M - 6U6A6040

Bij het naaien is Pinterest steeds een bron van inspiratie. Op zoek naar leuke sportitems vond ik een patroontje van een running belt, waarvoor de lycra perfect kon dienen. Ik kocht bij Toverstof blauwe fold-over elastiek en bij De Stoffenknop een bijpassende blauwe tricot. De rits vond ik in mijn voorraadkast. Op een luie Paaszondag werd het project realiteit.

© Moors M - IMG_7423

De sportriem is elastisch en kan ik makkelijk over mijn heupen trekken. Toch sluit hij perfect aan rond mijn middel, zodat hij niet afzakt of naar boven kruipt. Het zakje op de rug biedt voldoende plaats voor mijn smartphone en huissleutel, en hindert mij niet bij het lopen. Zelfs mijn sportieve schoonvader vond het interessant en bestelde meteen een zwarte versie.

© Moors M - IMG_7420

Maar… nu had ik zo’n mooie sportriem… die nérgens bij paste. Zo kunnen we ook niet buiten komen hé! Gelukkig had ik meer dan genoeg lycra en wilde ik de Stream legging nog wel eens opnieuw maken met extra schuine lijnen en mooie hoeken. Ook van de blauwe tricot had ik nog voldoende. Zo gezegd, zo gedaan.

© Moors M - IMG_7407

Een legging en een riem maken nog geen outfit, dus brak ik mijn hoofd over een origineel bijpassend bovenstuk. De Harriets van Margot en Tatiana gaven mij inspiratie voor een leuke top.

© Moors M - IMG_7426

Ik hertekende het patroon van het lijfje zodat het wat langer werd, iets breder naar onder toe, en zorgde dat broek, running belt en top samen passen dankzij een blauw beleg aan de hals.

© Moors M - IMG_7381

Het idee vond ik leuk, maar alweer ging het mis in de uitvoering. De dunne lycra trekt tegen op plaatsen waar ik het niet verwachtte, zoals aan de mouwtjes en aan de naad middenvoor. Zelfs mijn stoomstrijkijzer kan die problemen niet oplossen. De top verhuisde meteen na de fotoshoot naar de kledingcontainer voor het goede doel.

© Moors M - IMG_7390

Ik moet dus op zoek naar een ander bovenstuk voor de broek, maar dat is voor een andere keer… Deze poging gaf mij wél zin om zelf eens zo’n mooie Harriet jurk te maken.

© Moors M - 6U6A6039

Tot snel,
Lieve

Gelezen en goedgekeurd: I love sweaters

Gepubliceerd op door Girls in Uniform7 reacties

Van zodra ik er voor het eerst van hoorde, wist ik: dit boek wil ik hebben! Tenzij ons landje geteisterd wordt door een hittegolf ga ik zelden zonder trui of sweater de deur uit. Patronen voor een lekker warm bovenstuk kan ik dus niet genoeg hebben.

©Lieve Deduytschaever 180313 01

Het idee van patronen voor mannen, vrouwen, kinderen en tieners in een boek vind ik een topper, want zo kan ik zowel voor mezelf als voor mijn man (mocht ik hem ooit kunnen overhalen dat ik iets voor hem mag naaien) en voor mijn neefjes met hetzelfde boek aan de slag.

In I love sweaters staan vijftien leuke modellen met maten van 92 tot XXL. Mijn neefjes en zelfs mijn schoonbroer vonden er meteen hun gading in! Zelf ben ik een beetje teleurgesteld: de damesmodellen vind ik nogal simpel in vergelijking met de andere en ze zijn allemaal erg baggy, terwijl ik zelfs in een sweater toch enige elegantie zoek. Een damessweater met rits en kap zou ik ook wel leuk vinden, maar zoiets staat er niet in.

©Lieve Deduytschaever 180313 05

Het boek is onderverdeeld in twee hoofdstukken: sweaters, en modellen met kap en/of rits. In dat tweede deel geen enkele damessweater. Wel hele mooie stukken voor kinderen, tieners en mannen.

©Lieve Deduytschaever 180313 04.JPG

De stap voor stap handleiding is goed gestructureerd en overzichtelijk, al moest ik wel wennen aan de handgetekende illustraties die ik niet altijd zo duidelijk vind. Ook was het wat zoeken op de patroonbladen… Er is veel ruimte tussen de lijnen van de verschillende modellen, maar door het kleurgebruik was het voor mij toch niet altijd even duidelijk. Het onderscheid tussen zwart en donkerpaars vind ik bijvoorbeeld niet zo uitgesproken. En ondanks mijn geconcentreerde zoektocht moest ik toch hulp inroepen om in de kraag van mijn Jesi sweater de markeringen te vinden voor de ringetjes. Bleken het mini puntjes te zijn op het patroon…

In het boek staan modellen voor zowel beginners als voor gevorderde naaisters. Toch was ik bij de Jesi blij dat ik al wat ervaring had. De uitleg van de paspelzak is wat summier, al bracht het internet wel soelaas. Mede dankzij mijn (beperkte) ervaring kon ik een superleuk meisjemodel aanpassen tot een leuke damessweater. Vermoedelijk zal mij dat ook wel lukken, mocht ik ooit een hoody voor mezelf willen maken. Want dan moet ik een mannenmodel aanpassen.

©Lieve Deduytschaever 180313 10.JPG

Kortom: het is een leuk boek, maar er is nog ruimte voor verbetering. Voor mij zal het een basisboek worden waarin ik inspiratie vind, en van waaruit ik verder mijn creativiteit zal laten spreken. Exact iets maken zoals in het boek zit er helaas niet in. Maar daar ben ik eerlijk in: ik maak toch al zelden iets zoals de ontwerper het in gedachten had. Leve de patroonhacks!

Tot snel,
Lieve

Titel: I love sweaters
Auteur: Fran Vanseveren
EAN:  9789401446761
Uitgeverij Lannoo
Richtprijs: €22,50

Sweater met sterren

Gepubliceerd op door Girls in Uniform3 reacties

© Lieve Deduytschaever 180516 01Ik loop graag. Met muziek in mijn oren of goed gezelschap dat me wat vooruit trekt zonder Usain Bolt te willen kopiëren… ik vind het zalig. Thuis loop ik meestal in de fitness, minstens een  keertje in de week. Elke zondag spring ik op de fiets en rijd ik mijn loopband tegemoet. Met het Belgische weer kan dat ritje van een paar kilometer wel tegenvallen, zeker nadat je al tien kilometer achter de kiezen hebt. Een goede sweater met kap kon ik dus wel gebruiken. Ideaal om in onze sportmaand snel even in elkaar te flansen.

Hoewel, snel…

Ik nam het Veritaspatroon Esther en besloot de korte versie zonder zakken te maken. Een leuk sweaterstofje had ik nog van mijn eerste blogmeet van Davina liggen, en dat gewoon smeekte om daarvoor gebruikt te worden.  Alleen… het was wat dunnetjes en zou me op mijn fietstochtje weinig warmte of bescherming tegen de wind bieden. Dan maar voeren, hoewel ik afwerking met voering niet makkelijk vind. Een zachte grijze fleece en wat boordstof van Nostex zouden me zeker warmer houden.

© Lieve Deduytschaever 180516 07

Ik heb lang getwijfeld of ik de boordstof en de rits in het roze zou doen. Ik ben wel een meisje maar het leek me iets te Barbie-achtig. Om toch een klein roze detail te hebben deed ik de sierstiksels op mijn schouders en aan de rits met een roze garen. Een klein  Barbie-gehalte dus…

© Lieve Deduytschaever 180516 08

Hoewel de voering het ding lekker warm maakt, vloekte ik wel bij het afwerken, want die voering netjes op de boordstof omplooien en stikken is niet simpel. Ik had gelukkig al wat training gehad met de hoodie voor broerlief dus ik was best tevreden over het resultaat. Totdat ik het ding eens aandeed en zag dat het als een zak rond mijn lijf hing. De nuchtere opmerking van manlief: “Daar mag toch wat ingenomen worden” was voldoende om het tornmesje weer boven te halen. Ik heb uit beide zijden zes centimeter uitgehaald, wat natuurlijk weer aanpassingen vroeg aan de boordstof.

© Lieve Deduytschaever 180516 06

Je kan je al inbeelden hoe lang ik heb zitten werken om die vest wat te ont-zakken. Nu ben ik er tevreden mee: een vrolijk jasje met mini-barbiegehalte en een warme voering, die me waarschijnlijk beter gaat dienen in de winter als nu in het voorjaar.

© Lieve Deduytschaever 180516 04

De koude wind gaat me op de fiets niet meer kunnen deren in mijn zelfgemaakte Esther. Maar die kilometers op de loopband… die blijven pijnlijk, vooral de laatsten.

Tot schrijfs,
Margot

Jesi sporttrui

Gepubliceerd op door Girls in Uniform11 reacties

Sporten doe ik het liefste in stijl. Ik ben een heuse koukleum. Zelfs als ik intensief sport, krijg ik het zelden te warm. Van zodra ik weer stilval, heb ik het koud. Een leuke sweater komt dus zowel bij de opwarming als bij de cool down goed van pas.

© Moors M - IMG_7167.jpg

Ik had begin dit jaar een leuk sweaterstofje gekocht bij Studio Sanne, en gebruikte dezelfde boord (van De Stoffenknop) als bij mijn glitter Aster. Een beetje glamour in sportkledij kan nooit kwaad, toch?

© Moors M - IMG_7267.jpg

Van mijn zus kreeg ik ‘I love sweaters’ cadeau. Laat het nu typisch ik zijn… maar ik vond de mannen- en kinderpatronen veel leuker dan die voor de vrouwen. De Jesi meisjessweater leek mij wel tof. Vooral de aparte kraag en de leuke paspelzakken spraken mij aan.

© Moors M - IMG_7289.jpg

De maattabel vertelde mij dat ik in kindermaatje 170 pas, dus ik besloot het erop te wagen. Ik nam de Aster van LMV erbij als referentie, deed er in de lengte 7 cm bij en ook de mouwen verlengde ik een stukje.

© Moors M - IMG_7260

Margot had mij gewaarschuwd dat een paspelzak een heuse uitdaging was. Kwam er nog eens bij dat het patroon mij wel heel breed leek. Ik durfde het er dus niet op te wagen de zakken er in te stikken als eerste stap. Ik vreesde al dat de aanpassing in de lengte niet de enige zou zijn.

© Moors M - IMG_7190

Ik besloot de hele trui eerst in elkaar te steken en pas op het einde de zakken erin te stikken. Het zou mij iets minder bewegingsvrijheid geven, maar zo ben ik tenminste zeker dat de zakken op de juiste plek zitten. 

© Moors M - IMG_7261.jpg

Gelukkig pakte ik het op die manier aan! De trui hing echt als een zak rond mijn lijf. Ik besloot hem wat te versmallen en te tailleren, en maakte ook de mouwen minder breed.

© Moors M - IMG_7228

De asymetrische kraag vond ik niet zo mooi, dus ik verschoof alles zodat de overslag middenvoor zit. Ik zette ze er ook licht rekkend in, zoals boordstof, waardoor de kraag wat meer aansluit dan in het originele ontwerp.

© Moors M - IMG_7275.jpg

De koordjes die ik erin wilde steken liet ik weg: mijn ventje was geen fan en ik zou de grote kraag toch omplooien. Daardoor had ik nogal weinig plaats voor de touwtjes en het zou er misschien een beetje vreemd uitzien.

© Moors M - IMG_7221.jpg

De laatste stap was de meest beangstigende. Toen de trui volledig klaar was, moest ik erin gaan knippen om de paspelzakken te maken. Gaat het op dat moment mis, dan kan ik het hele kledingstuk weggooien… Ik bespaarde deze keer dus niet op proeflapjes en probeerde het vier keer met twee verschillende technieken voor ik op de trui aan het werk ging. Bleek dat nog eens tien keer moeilijker te zijn wegens gebrek aan ‘werkruimte’. Maar ik bracht het gelukkig tot een acceptabel einde.

© Moors M - IMG_7309.jpg

Wat denk je, kan ik hiermee stijlvol naar de gym?

© Moors M - IMG_7274.jpg

Tot snel,
Lieve

Relax sporten in stijl

Gepubliceerd op door Girls in Uniform8 reacties

Tijdens mijn burn-out van vorig jaar zette ik voorzichtig de eerste stapjes in een heel ontspannende vorm van sporten: yoga.

© Moors M - IMG_7059.jpg

Een intensieve work-out was (en is) nog niet voor mij weggelegd, en al vraagt yoga ook best wat inspanning, de combinatie van bewegen en ademhalingstechnieken bracht mij de broodnodige rust in beweging.

© Moors M - IMG_7101

Al ben ik eerder fan van aansluitende (sport)kledij, bij een yogasessie draag je best heel comfortabele, zachte kledij die je niet hindert in je bewegingen. Op het Stoffen Spektakel ging ik dus op zoek naar lycra voor een lange wijde broek. Lees verder “Relax sporten in stijl” →

Let the show begin!

Gepubliceerd op door Girls in Uniform4 reacties

In een leven lang, lang geleden, toen ik nog een tiener was, ging ik geregeld babysitten bij de drie kinderen van vrienden van mijn ouders. Thomas, Matthias en Sarah waren schatten, maar makkelijk hebben ze het mij nooit gemaakt ;-).

babysitter-cartoon-w-300x367

Hun mama Nicole en ik zijn intussen ook al een hele tijd bevriend, en zij is een trouwe volger van onze blog. Toen ze mij vroeg of ik haar kon helpen met een project voor showkoor Enchanté, twijfelde ik dan ook geen seconde.

30072821_1409174975896000_146518183014768977_o

Het doel? Achtentwintig (jaja, acht-en-twintig!) gevoerde-cirkelrokjes-met-elastiek maken voor de zangeressen.

©Lieve Deduytschaever 180409 01

“Dat fiksen we wel op een dagje”, dacht de optimiste in mij. Maar na de eerste naaidag hadden we slechts een drietal rokjes klaar, plus evenveel onderrokken.

©Lieve Deduytschaever 180409 04

Meters stof plooien, 28 onderrokken en 28 cirkelrokjes knippen plus in elkaar stikken, 28 elastieken door tunnels rijgen… Het was een beetje zoeken hoe we het best zouden aanpakken en er kwam toch wel wat meer bij kijken als gedacht.

Ook al ging het niet zo snel als ik in mijn optimisme gedacht had, het was toch super gezellig, dat samen naaien. Ook mama kwam ons een paar uurtjes versterken, en het was een gekwetter van jewelste.

©Lieve Deduytschaever 180409 05

Na twee stikdagen zag mijn machine rood van de inspanning… Of zou het toch van de rode verf geweest zijn? Maar geen ramp, een doekje met ether herstelde de schade en Nicole zorgde met een hapje, een drankje en een leuke attentie goed voor de innerlijke mens.

©Lieve Deduytschaever 180409 02

Twee dagen ging ik naaien in Sint-Amandsberg, maar Nicole knipte en naaide nog veeeeeeeeel langer in haar eentje.

©Lieve Deduytschaever 180409 06

Chapeau, wat Nicole voor het koor klaarspeelde, want aan het einde van de rit stonden 28 meisjes in rode rokjes op het podium. En fier dat ik was, omdat ik hieraan mocht meehelpen!

Tot snel,
Lieve

De weg van de krijger… leidt naar een Girl in Uniform

Gepubliceerd op door Girls in Uniform6 reacties

Twee van de drie Girls in Uniform, en ook onze gastblogster An, zijn militairen. Wij komen dan ook vaak in contact met andere -vooral mannelijke- militairen, die het heel grappig vinden dat wij ‘naaien’.

DSCF1346

Een mannelijke collega die er -heel respectvol- nooit een voorspelbaar grapje over maakte, werd een van mijn beste vrienden sinds we in 2003 samen op de trein richting Brussel stapten. Intussen pendel ik dagelijks met de liefde van mijn leven in onze wagen naar Brussel, maar jarenlang zaten Johan en ik -samen met een groepje andere militairen- urenlang te tetteren tijdens de treinrit. Dan komen natuurlijk ook hobby’s aan bod.

Van mijn naaipassie was in die treinperiode nog geen sprake, al breide ik toen wel truien, mutsen of sjaals aan de lopende meter. Sindsdien heeft Johan de andere Girls in Uniform al een paar keer ontmoet en werden zelfs zijn dochters ingewijd in de geheimen van onze blog.

DSCF1339

Het hele gezin beoefende jarenlang een gezamenlijke hobby: Kendo. Ken wie? Verder dan het vriendje van Barbie kwam ik niet toen ik er de eerste keer van hoorde. Kendō (剣道) (Japans: ken, zwaard; do, manier, kunst; De Weg van het Zwaard) is een Japanse zwaardvechtkunst die sinds de 16de eeuw een groot aantal verschillende technieken verenigt, al werd het moderne Kendo pas in de tweede helft van de 20ste eeuw ontwikkeld.

DSCF1299

Kendo is een oefening in zelfdiscipline en komt voort uit de samoeraitraditie van het feodale Japan. Stoer toch?

DSCF1319

Bij Kendo maakt de krijger gebruik van een bamboezwaard: een Shinai. Toen Johan mij vroeg om een draagtas te maken voor zijn drie Shinai-zwaarden vond  ik dat een superleuk idee, al had ik er geen idee van hoe ik eraan te beginnen.

DSCF1344

Gelukkig had Johan wel wat ideetjes, die we samen uitwerkten tot een Shinai-bag op maat.

DSCF1326

De onderkant van de zak moet het gewicht van de drie zwaarden dragen. Om die te verstevigen kocht ik stevig zwart kurkleer. De rest van de buitenstof bestaat uit blauw gewaxt katoen of oilskin (alles van k-bas), een stevige stof die weer en wind trotseert en waterafstotend is. Voor de voering kozen we een oud tafelkleed. Johan grapte: “Japanse stoffen zijn vaak versierd met bloemen, dit is de Vlaamse versie”.

DSCF1302

De zak sluit met een klep en vlak eronder maakte ik in de voering een ritszakje voor de handbeschermers.

DSCF1321

Eens zwaarden en handbeschermers op hun plaats, wordt de zak dichtgeknoopt met twee touwtjes die op de achterkant genaaid werden, verstevigd met een stukje kurkleer.

DSCF1334

Tot snel!
Lieve

PS: Fotografe van dienst is Johan’s getalenteerde oudste dochter Lien. Bedankt Johan en Lien, voor deze mooie plaatjes!

Sport ten top

Gepubliceerd op door Girls in Uniform8 reacties

Lieve kwam een paar maanden geleden met een idee: “Laten we als themamaand iets sportiefs doen”. Ja, waarom niet? Sportkledij is iets dat we als meiden in uniform best vaak nodig hebben om in vorm te blijven en het is weer iets anders om te naaien.© Moors M - IMG_7611

Daarbij had ik net grote kuis gehouden in mijn t-shirts en dacht ik: een leuk sporttopje kan er zeker nog bij in de kleerkast.

Ik hou ook wel van iets anders. De topjes die je nu ziet in de winkels vind ik allemaal wat dezelfde en eerlijk gezegd… saai. Ik was op zoek naar een topje met eens iets anders. Een leuke detail op de rug bijvoorbeeld. Dat is net het leuke als je dingen zelf kan maken: je vindt je zin niet in de winkel? Dan naai je het gewoon zelf.

© Moors M - 6U6A6117Maar met welk patroon en welke stof? Ik vertrok vanuit het simpele topje Aline uit het Veritasmagazine maar voor de stof wou ik wel eens iets anders dan gewoon tricot. Op het Stoffen Spektakel vond ik verschillende rollen lycra en ik dacht: als we daar nu eens wat mee maken? Het voordeel van lycra is dat het goed elastisch is in de twee richtingen en erg goedkoop. Nadeel is dat je moet houden van het gevoel op je huid. Niet iedereen is er fan van.

© Moors M - 6U6A6148Ik had nog nooit met lycra genaaid maar het viel feitelijk goed mee. Mijn plan was het topje te pimpen met schouderbandjes. Omdat ik bang was dat een reep dubbelgevouwen lycrastof niet voldoende steun zou geven voor een sporttopje besloot ik het met een elastiek te verstevigen. Resultaat: de bandjes waren veel dikker als voorzien. Wel steviger maar niet makkelijker.

© Moors M - 6U6A6151Om het topje dan wat specialer te maken besloot ik het op te fleuren met wat feloranje-roze lycra. Ik heb op het spektakel heel lang getwijfel of ik die schreeuwkleur wel zou nemen, maar in combinatie met het grijs komt het wel goed uit. Een bredere band aan de onderkant maakt het topje af. Ik hou ervan dat mijn t shirts wat langer zijn. Aan zo’n te kort topje zit ik toch de hele tijd te trekken.

© Moors M - 6U6A6122Mijn rug is niet zo spectaculair geworden als ik zou willen maar ik heb nu wel een beter idee hoe ik het bij de volgende topjes zou aanpakken. Met een dunne elastiek voor je schouderbandjes (of zonder) kan je leuke patronen maken en variëren met de breedte van de bandjes.

Mijn eerste selfmade sportstuk ligt dus al in de kast. Er gaan er nog volgen. Een beetje zoals met sporten, blij dat je het gedaan hebt en zin naar meer.

Maken jullie wel eens iets sportiefs ? Laat het me weten.

Tot schrijfs,

Margot