Hannelore van Tas.de.botee is vooral gekend voor haar heerlijke workshops, maar ze maakt ook leuke patroontjes. Zo werkte ze al eens samen met Veritas voor de Gizelle travelbag, en zag je waarschijnlijk haar leuke mandjes al passeren. Nu gaat ze een stapje verder met de toffe Esmée crossbody tas.
Het verhaal achter Esmée is typisch voor de altijd zorgzame en attente Hannelore: één van haar dochters ging op citytrip en vroeg aan mama om een ruime en praktische tas te maken. Hannelore heeft echter twéé dochters, dus van één tas kwam twee, en uiteindelijk werd een heus patroon geboren. Toen ze een oproep deed naar testers, twijfelde ik geen seconde om mij kandidaat te stellen!
Sandeep van Kaur Threads is zeker en vast één van mijn favoriete tassendesigners, enorm getalenteerd en altijd vernieuwend. Ik test al voor haar sinds haar allereerste tas en blijf ook voor cadeautjes steeds weer naar haar patronen grijpen. De Takisha maakte ik nu drie keer, zowel voor mezelf als voor vrouwen waarvan ik weet dat ze een stijlvolle tas kunnen appreciëren. Deze Moederdag was mijn mama de ‘gelukkige’ ontvangster.
Voor moederdag mocht mama uit mijn voorraad en patronenbibliotheek kiezen welke tas ze wilde. Haar huidige handtas draagt ze zowat elke dag en die dateert intussen van drie jaar geleden. Al is haar Neo nog in bijna perfecte staat, ik vond het hoog tijd voor een nieuw exemplaar. Wat kan ik zeggen: ik naai heel graag tassen en mijn kast zit intussen vol.
Het was weer veel te lang geleden, maar binnekort is het eindelijk zover: ik trek met een groep gelijkgestemden op weekend voor een paar dagen in het teken van mijn favoriete hobby. Sinds deze zomer naai ik op een Bernina 570 en die is een stuk robuuster dan mijn vorige machine. Om het transport van mijn machine te vergemakkelijken deed mijn lieve schoonmoeder mij een handige trolly cadeau. Daarnaast maakte ik een leuk ritstasje om de losse naaispulletjes in mee te nemen.
De collectie door mij gemaakte tassen en tasjes van mijn zus barst intussen bijna uit haar voegen. Voor zowat elke verjaar- of kerstdag vraag ik haar waar ik haar mee kan plezieren. Tot mijn grote vreugde vraagt ze vaak een maaksel van mijn hand. Zo ook voor haar verjaardag deze zomer…
Tijdens uitstapjes draagt Elke altijd een heuptasje bij zich. Haar exemplaar was al een aantal jaren oud en aan vervanging toe. Voor het voorbeeld dat ze mij toonde, kon ik niet meteen een bestaand patroon bedenken. Ik toonde eerst de heuptasjes die ik eerder al maakte voor mezelf, Wolf en papa, maar het was niet exact wat ze zocht. Voor mezelf wilde ik al een tijdje de Rikka van Hansedelli maken, maar Elke twijfelde of dat het wel was. Ook de Walkynette van Katrienette passeerde de revue, maar die vonden we allebei nogal groot om te gaan wandelen. Dus zocht ik verder…
Sinds ik samen met de Girls een atelier heb gevolgd bij Katrienette voor de Blanche, is mijn koudwatervrees voor het naaien van tassen verdwenen. Katrien is meester in het bevattelijk uitleggen van de verschillende stappen die je als naaister moet doorlopen om tot een fantastisch eindresultaat te komen. Bij haar eigen patronen past ze net dezelfde principes toe waardoor het een plezier is om deze te naaien.
Toen ze in 2020 een crossbody tas uitbracht, de Cosynette, hoefde ik niet lang te twijfelen. Als fan van crossbody tassen kon ik niet achterblijven. Ik bestelde vol goede moed een Cosynette stoffenpakket bij Ateljee Caro in een prachtig camelkleurig imitatieleer om die zomer te kunnen pronken met een mooie handtas. Het universum had echter andere plannen met mij. Een covidcrisis en een opleiding later kwam er eindelijk wat meer vrije tijd in zicht. Tijdens een naaiweekend met de Girls bij Framalo vond ik na drie jaar eindelijk de tijd om aan de cosynette te beginnen… Geduld is een mooie deugd 😊.
Eerlijk is eerlijk… mijn mama is niet alleen een trouwe volger van Girls in Uniform, ze is ook altijd degene die “ja” zegt als ik vraag of ze iets handgemaakt wil als cadeautje. Intussen heeft ze al een hele collectie tassen, jasjes en kleedjes van mijn hand en heeft ze een haast grenzeloos vertrouwen in mijn ‘naaiskills’. Dat verdient een bloemetje!
Een paar weken voor moederdag stelde ik haar opnieuw de vraag: wil jij graag een zelfgemaakt cadeautje. Ze had nog een tas nodig om kleine spulletjes mee te nemen op uitstap. Een soort shopper dus, maar niet heel groot. Liefst eentje die ze ook open kon gebruiken, maar een rits mocht zeker. Omdat ik net de Himalaya test achter de rug had, toonde ik haar mijn groene versie, waar ze heel enthousiast op reageerde. Ik kon meteen opnieuw aan de slag!
Misschien zag je al foto’s passeren van superschattige tweekleurige kleine tasjes en wilde je ermee aan de slag… maar durfde je niet omdat de handleiding in het Duits was. Wel, intussen is het Vari patroon ook vertaald in het Engels. Laat je dus maar gaan!
Voor de patroontest koos ik voor een vrij klassieke combinatie van zwart en wit, met een kleurrijke toets binnenin. Het zwarte kunstleer, de rits en de fournituren komen van ZipperZoo, de zwart-witte gordijnstof vond ik bij Ikea.
De clutch is de grootste van de twee, en maakte ik voor een vriendin. Zij koos voor een versie met alles erop en eraan: een lange riem, zodat ze het tasje crossbody kan dragen, een ritsvakje en een steekvak binnenin. Het tasje is ruimer dan het lijkt, er kan best wel veel in. Ik maakte een superschattige bijpassende Mini Mynta en als je die gebruikt voor je kaarten en centjes, heb je nog meer dan plaats genoeg voor je andere rommeltjes.
Girls in Uniform 