De jarigen in mijn familie krijgen traditioneel een zelfgemaakt cadeautje van mij. In augustus was het de beurt van mijn zus Elke, die intussen een heel arsenaal tassen, tasjes en portemonee’s van mijn hand in haar bezit heeft. Omdat haar heuptasje intussen versleten is, stelde ik voor om een nieuw exemplaar te maken. Ze gaf mij enkele tips qua kleuren, ‘paste’ mijn Vylba en ik kon aan de slag!
Elke houdt niet van dezelfde kleuren als ik. We zijn dan wel zussen, we zijn ook heel erg verschillend. Mensen die mij goed kennen weten dat ik niet zo hou van kleuren als cognac, oker, camel… Sterker nog: vaak wordt ik neerslachtig als ik met dergelijke kleuren aan de slag moet. Kleuren werken heel sterk op mijn gemoed. Maar voor mijn zusje wilde ik nog wel eens uit mijn comfortzone komen. Deze keer werd ik er allesbehalve neerslachtig van!
Een ruime maar niet te grote tas om te gebruiken als ik veel moet rondwandelen of geen zin heb om mijn grote handtas mee te sleuren… daar zocht ik al jaren naar! Ik maakte eerder een Rikka heuptasje, maar dat bleek al snel veel te klein. Toen Hansedelli een testersoproep deed voor de leuke Vylba, stelde ik mij dan ook heel enthousiast kandidaat!
Jammer genoeg haalde het leven mij in. Ondanks de goede intenties slaagde ik er niet in de test tegen de deadline af te werken en ook foto’s nemen liet een tijdje op zich wachten. Jammer jammer jammer, want deze leuke slingbag verdient alle mogelijke aandacht. Wat een toppatroon is dit!
De tassenpatronen van Kaur Threads blijven mij bekoren. Haast zonder concurrentie is het tasje dat ik al het vaakste maakte de Neo Crossbody Wallet. Een deel van mijn Neo’s kreeg al een nieuwe thuis, maar omdat het zo’n handig formaat is om op stap te gaan, blijf ik nieuwe Neo’s maken voor mezelf.
Voor dit zachtroze exemplaar gebruikte ik een allerlaatste stukje kunstleer dat ik ooit kocht bij Toverstof. Ik combineerde het met zachte canvas van ZipperZoo. Op het moment dat ik deze tekst schrijf, is de stock van ZipperZoo verhuisd naar Serial Bagmakers en worden deze twee merken één. Dat komt me goed uit, want in haast alle tassenprojecten combineer ik materialen van mijn twee favoriete shops. Zo ook in dit tasje, want de hardware komt van Serial Bagmakers. De leuke roze metallic paspel (rond de klep) kocht ik bij Veritas, maar jammer genoeg is die daar nu niet meer te vinden.
Acht jaar geleden maakte ik mijn eerste omkeerbare tote, sinsdien is tassen naaien een heuse verslaving geworden. Ik moet tegenwoordig echt op de rem staan, want intussen heb ik letterlijk geen plaats meer om nog tassen te stockeren, of ik moet op zoek naar een magazijn… Voor de Scottie van Kaur Threads maak ik echter graag een uitzondering op de ‘tassennaaistop’.
Scottie is een elegante grote tas die je crossbody kan dragen, maar die door een ingenieus systeem ook draagbaar is als rugzak. Voorbeelden daarvan kan je vinden op de site van Kaur Threads, want zelf liet ik – als enige tester – dat systeem weg. Ik kan mij niet inbeelden dat ik de tas ooit ga gebruiken als rugzak, dus dan moet ik het niet te ingewikkeld maken. Je kan de lange rugzakriemen heel makkelijk weglaten om ‘mijn’ versie na te maken.
Girl in Uniform Tatiana heb je al een tijdje niet meer gezien, maar achter de schermen is ze nog steeds erg aanwezig. Kleine projectjes naaien doet ze nog, voor bloggen heeft ze jammer genoeg geen tijd meer. Ook tassen maken laat ze -grotendeels- aan anderen over. Zo maakte ik voor haar al een Stinger, een Vara en een Mynta voor haar. Daarnaast kocht ze ook een paar tassen bij tas.de.botee en zo was haar collectie tot voor kort helemaal volledig!
Haar ‘oude’ Stinger gebruikt ze echter elke dag en die begint stilaan slijtage te vertonen. Vooruitziend als ze is, had ze de nodige materialen in huis om voor vervanging te zorgen. Tijdens een Stinger-naaidate bij De Stoffenknop in Merelbeke, waar Tatiana jammer genoeg zelf niet bij kon zijn, ging ik ermee aan de slag. Het werd een fijne hereniging met ons Stinger patroon, want het was lang geleden dat ik er zelf nog eentje maakte. Bovendien was het een dag die nog lang zal nazinderen, zo gezellig.
De Jozefien uit ‘Mijn Tas‘ heeft al lang geen introductie meer nodig op deze blog. Toen ik voor de zoveelste keer het patroon opviste om over te tekenen op alweer een ander stofje, vroeg een van mijn vriendinnen mij lachend of ik intussen niet mijn honderste exemplaar moest vieren. Het zal niet veel meer schelen…
Deze keer geen stoere of gecamoufleerde versie, maar een zacht-vrouwelijke tas voor een ex-collegaatje, als extraatje bij haar Stinger. Al werkt ze sinds een tijdje in een andere militaire school, de collega en ik hebben nog altijd contact en ze staat steeds klaar om ons te helpen met raad en daad. Dat verdient een mooie dankuwel!
Haar Stinger viel in de smaak en ik had nog een stukje gebloemde canvas en grijs gebloemde katoen (De Stoffenknop) liggen. Daarbij kocht ik opnieuw een mooie grijze rits-op-rol en goud-gespikkelde tassenband (Toverstof). Never change a winning team, nietwaar?
Een klein rugzakje had ik al jaren niet meer. Telkens als Michael en ik gaan wandelen, bungelt er een crossbody tas rond mijn lijf. Zelfgemaakt, dat wel, maar zou een leuke rugzak niet beter zijn?
De ‘Planetary Backpack‘ van Incomplete Stitches had ik al een tijdje afgeprint klaarliggen, maar iéts stoorde mij aan het ontwerp. Ik kon er niet meteen de vinger op leggen, maar elke keer als ik op zoek ging naar een rugzakpatroon, bekeek ik het patroon, om dan weer weg te zappen. Omdat ik ook niet meteen een beter alternatief had, besloot ik er toch aan te beginnen. Ik haalde alle materialen in huis, maar het bleef wringen…
Door al dat gepingpong in mijn hoofd heb ik intussen een hele mooie voorraad. Het gebeurt wel vaker dat ik alles voor een bepaald patroon in huis haal, en dan toch beslis het anders te doen. Dat mocht mij deze keer niet overkomen. Ik verzamelde moed en begon eraan. Ineens klikte het in mijn hoofd: wat als ik de klep iets minder rond zou maken, iets ovaler? Dan zou die niet zo over de rand van de body heen steken. En ja hoor, dat was het! De drempel in mijn hoofd was ineens nergens meer te bekennen.
Het laatste jaar was niet makkelijk voor mij… Gelukkig kan ik steeds rekenen op een netwerk van mensen die mij steunen. Twee dames die mij dit jaar heel dierbaar geworden zijn, zijn twee ex-bazinnen. Zij stonden voor me klaar met raad en daad, en ik mocht hen op elk moment van de dag lastigvallen. Ze waren er op leuke en minder leuke momenten. Dat verdient een warme dankjewel!
Kerst, de warmste periode van het jaar. In mijn familie trekken we naampjes voor het kerstfeest. Normaal gezien weet je niet op voorhand wie je gulle schenker is, maar ik trok de naam van mijn zus en wist dat ze al heel lang een rugzak van mijn hand wilde. Ik besloot het geheimpje te verklappen, zodat ze zeker iets zou krijgen dat helemaal haar ding is.
Uit al ‘mijn’ rugzakpatronen mocht Elke kiezen welke ze het leukste vond. Ze koos resoluut voor de Roana van Hansedelli. De versie die ik eerder maakte vond ze heel leuk, maar qua kunstleer wilde ze graag iets anders. Mensen die mij kennen, weten dat ik niet graag naai in ‘kakkleuren’, maar voor mijn zusje maakte ik graag een uitzondering.
Dat ik een grote fan ben van Hansedelli hoef ik je waarschijnlijk niet meer te vertellen. Ik zit al een tijdje in haar vaste testgroep en probeer zoveel mogelijk deel te nemen aan de tests. De Mini Ruby is een compacte, doch verbazend ruime portemonnee, met een leuke asymetrische buitenkant en heel wat vakjes binnenin.
De Mini Ruby meet ongeveer H 8 cm x B 11 cm en kan je gebruiken als kleine portemonnee voor feestjes, vakantie of als je liever minder in je handtas meeneemt. Mocht je dat willen, kan de portemonnee volledig zonder ritsen worden genaaid. Iedereen met een klein beetje naaiervaring en een portie lef kan met dit patroon aan de slag.
Typisch voor Hansedelli is dat je bij de Mini Ruby kan kiezen tussen verschillende opties. De klep kan recht zijn of op een puntje uitlopen. Je kan verschillende soorten sluitingen gebruiken, al dan niet met een kort riempje om de portefeuille heen. Binnenin kan je kiezen voor twee verschillende muntvakken: eentje met een drukknop, of eentje met een rits.
Voor deze blauwe cutie koos ik materialen uit mijn voorraad, wat ik nog wel een uitdaging vond. Bij alle projecten waar ik met meer dan twee stoffen aan de slag moet, lig ik wakker van de puzzel. Dan spelen mijn gedachten constant pingpong en loop ik er uren over te piekerene. Gelukkig kom ik er meestal ook wel uit… Het effen blauwe buitenstofje is een restje jeans dat ik ooit kocht op het Stoffenspektakel. Het andere buitenstofje, met de diagonale lijnen, kocht ik bij ZipperZoo. Ook versteviging, drukknoppen en rivetten kocht ik daar. Het lichtblauwe katoentje voor de binnenkant kocht ik bij Veritas, het donkerblauwe bij De Stoffenknop.
De Hansedelli patronen kan je kopen in Duits of Engels, maar geen zorgen als je geen talenknobbel hebt. Vaak naai ik haar tassen en tasjes bijna volledig door ‘naar de prentjes te kijken’. In de handleiding vind je namelijk niet enkel tekst, maar ook honderden stap voor stap foto’s, die je naadloos naar het eindresultaat leiden. Als lezen toch nodig is, scan ik de tekst met Google Translate. Soms komen daar vreemde vertalingen uit, maar meestal kan je er wel de context uit afleiden.
Ik deed er in totaal zo’n uur of zeven over om mijn eerste testversie te maken, maar het was zo’n leuk proces, dat ik meteen besloot een tweede Mini Ruby te maken. Eveneens met een rechte klep en een muntvak-met-drukknop, maar deze keer zonder riempje rondom. De materialen vond ik opnieuw in mijn voorraad. Je hebt écht niet veel nodig om deze Mini te maken, want voor je buitenkant kom je al heel ver met kleine resten. Ook voor de verstevinging kon ik putten uit knipresten, want ik wel fijn vind. Ik hou namelijk zo goed als alles bij, maar aan dat tempo groeit de reststapel wel heel snel.
De roze canvas van de buitenkant kocht ik bij ZipperZoo, net als versteviging en drukknop. Het dunne bruine kunstleer vond ik in mijn restjesbak, maar ik heb geen flauw idee meer waar dat vandaan zou komen. Het fleurige katoentje van de binnenkant was een stoflapje van bij Veritas. Tegen niemand zeggen… maar de leuke ‘handmade’ labeltjes van beide versies komen van AliExpress.
Wat ben ik blij dat ik dit leuke, veelzijdige patroontje mocht testen. De roze Mini Ruby kreeg al een nieuwe thuis bij een vriendin. De blauwe heeft voorlopig nog geen bestemming… maar Kerst komt er al snel aan, dus misschien maak ik er wel iemand gelukkig mee.
Girls in Uniform 