Eind oktober was het eindelijk zover: terwijl alle collega’s al lang terug waren van hun welverdiende vakantie, was het onze beurt om het werk een paar weken naar de achtergrond te verschuiven. We kozen voor een retourtje naar de zon: net als in 2017 en 2018 logeerden we in Hotel Baobab in Gran Canaria. En zoals de traditie het vereist: op vakantie vertrekken we met een koffer vol zelfgemaakt!
Hou je vast aan de takken van de bomen, want het is nogal veel… Na 10 jaar naaien verzamel je toch wel wat precies.
Ken je deze nog? Onze Stinger heeft al de hele wereld afgereisd, want hij heeft het ideale formaat voor handbagage in het vliegtuig. Het toeval wil dat mijn ventje en ik het patroon in 2018 samen uitgewerkt hebben op reis in Gran Canaria. In plaats van iets te gaan drinken of te genieten van de show, werkten wij elke avond vanuit onze kamer aan ons gratis patroon, waarvan er ondertussen al ontelbare exemplaren gemaakt werden. Intussen beginnen onze prototypes een beetje te verslijten… Tijd voor twee nieuwe misschien?
Zonnige oorden vragen niet om veel om het lijf. Een mooie en goed zittende bikini kan echter niet ontbreken! Je zag er al verschillende passeren op de blog maar één van mijn favorietjes blijft toch deze leukerd: de Azure van Designer Stitch.
De jarigen in mijn familie krijgen traditioneel een zelfgemaakt cadeautje van mij. In augustus was het de beurt van mijn zus Elke, die intussen een heel arsenaal tassen, tasjes en portemonee’s van mijn hand in haar bezit heeft. Omdat haar heuptasje intussen versleten is, stelde ik voor om een nieuw exemplaar te maken. Ze gaf mij enkele tips qua kleuren, ‘paste’ mijn Vylba en ik kon aan de slag!
Elke houdt niet van dezelfde kleuren als ik. We zijn dan wel zussen, we zijn ook heel erg verschillend. Mensen die mij goed kennen weten dat ik niet zo hou van kleuren als cognac, oker, camel… Sterker nog: vaak wordt ik neerslachtig als ik met dergelijke kleuren aan de slag moet. Kleuren werken heel sterk op mijn gemoed. Maar voor mijn zusje wilde ik nog wel eens uit mijn comfortzone komen. Deze keer werd ik er allesbehalve neerslachtig van!
Een ruime maar niet te grote tas om te gebruiken als ik veel moet rondwandelen of geen zin heb om mijn grote handtas mee te sleuren… daar zocht ik al jaren naar! Ik maakte eerder een Rikka heuptasje, maar dat bleek al snel veel te klein. Toen Hansedelli een testersoproep deed voor de leuke Vylba, stelde ik mij dan ook heel enthousiast kandidaat!
Jammer genoeg haalde het leven mij in. Ondanks de goede intenties slaagde ik er niet in de test tegen de deadline af te werken en ook foto’s nemen liet een tijdje op zich wachten. Jammer jammer jammer, want deze leuke slingbag verdient alle mogelijke aandacht. Wat een toppatroon is dit!
In mei ’21 maakte ik mijn eerste Kuoria laptoptas voor een collega. Niet lang daarna ging ik aan de slag voor mezelf en naaide ik een leuke zwart-wit versie. Ook mijn papa kreeg er eind ’23 eentje cadeau in zijn lievelingskleuren. Tot ik dit neerschreef, besefte ik niet eens dat ik nu al aan mijn vierde exemplaar toe ben!
Aan het begin en einde van mijn werkdag in het Militaire Commando van de provincie Oost-Vlaanderen neem ik een aantal zelfgemaakte tassen mee. Een dagelijkse handtas, een tas voor mijn ontbijt en lunch, een laptoptas en een tas voor mijn uniformen, die ik wekelijks meeneem naar huis om te wassen. Telkens ik ze op een rijtje zie staan aan mijn bureau, ben ik zowel blij als een beetje mistevreden… want de tassenset past niet bij elkaar!
Hansedelli is één van de ontwerpers die er continue aan werkt om haar bestaande patronen te verbeteren. Haar -van origine Duitstalige- handleidingen worden momenteel stuk voor stuk vertaald naar het Engels en ze voegt nu ook ‘add-on’s‘ toe aan bestaande patronen. Haar jongste herziene telg is de Vara, waarvan nu heel wat verschillende variaties bestaan.
Al maak ik deel uit van het vaste Hansedelli testersteam, de Vara Add-On liet ik toch aan mij voorbij gaan. Tegenwoordig denk ik twee keer na of ik een tas echt wel nodig heb. Tassen maken is een grote passie, maar ik weet niet meer waar ik al die leuke exemplaren nog moet opbergen. Ik dacht dat ik geen nieuwe Vara meer nodig had… een weekendje met de schoonouders op stap bewees echter het tegendeel.
Puur jeugdsentiment, de ‘buiktasjes’ die razend populair zijn in verschillende vormen en formaten. Als wij met mijn ouders of de jeugdbeweging op reis gingen, hing er altijd eentje vlak boven mijn kont of op mijn buik. Want daarvoor dienden ze toch, die ‘poepzakjes‘, zoals ze in smakelijk Gents heetten. Dezer dagen denk je spontaan aan iets anders als je dat hoort… Intussen draag je zo’n zakje al lang niet meer rond je middel, voor mij een reden te meer om jarenlang te weigeren zo’n exemplaar te dragen.
Natuurlijk vond ik het wél leuk om de tasjes te maken. Mijn zus Elke, mijn petekind Wolf, mijn papa en talloze andere ‘slachtoffers’ kregen er eentje van mij cadeau. Maar ikzelf, neen, ik ging niet overstag. Tot ik dagelijks begon te wandelen. Met mijn crossbody tassen stapte ik kilometers lang rond, tot mijn rechter schouder luid tegenpruttelde. Tijd om met een minder zwaar geladen en iets praktischere ‘schoudertas’ op stap te gaan.
Nvdr.: Deze blogtekst vond ik terug in mijn concepten. Ik schreef de tekst twee of drie jaar geleden, dus de links zullen niet allemaal meer actueel zijn en de info geldt voor het verleden… Maar ik vind de Waikala nog steeds heel mooi, dus ik wilde je deze post niet onthouden.
Groetjes, Lieve
Tieners zijn soms meer op stap dan thuis, daar kan mijn zus van meepraten. Haar jongste, Lou, gaat weleens op kamp. Een leuke toiletzak kan in dat geval handig zijn, dacht deze fiere tante. Tel de WaiKala van Hansedelli samen met de prachtige materialen van ZipperZoo, dan krijg je dit resultaat…
Mijn neefjes weten goed wat ze willen. Toen ik aan Lou vroeg hoe de toiletzak eruit moest zien, zei hij: “Donkergroen”. Laat ZipperZoo nu net een hele collectie polyestercanvas liggen hebben in mooie effe kleuren. Voor de buitenkant koos ik een donkergroene heavy polyester canvas, de voering werd een lichte muntgroene polyester canvas. Beide stoffen passen wondermooi bij elkaar.
Dat ik een grote fan ben van Hansedelli hoef ik je waarschijnlijk niet meer te vertellen. Ik zit al een tijdje in haar vaste testgroep en probeer zoveel mogelijk deel te nemen aan de tests. De Mini Ruby is een compacte, doch verbazend ruime portemonnee, met een leuke asymetrische buitenkant en heel wat vakjes binnenin.
De Mini Ruby meet ongeveer H 8 cm x B 11 cm en kan je gebruiken als kleine portemonnee voor feestjes, vakantie of als je liever minder in je handtas meeneemt. Mocht je dat willen, kan de portemonnee volledig zonder ritsen worden genaaid. Iedereen met een klein beetje naaiervaring en een portie lef kan met dit patroon aan de slag.
Typisch voor Hansedelli is dat je bij de Mini Ruby kan kiezen tussen verschillende opties. De klep kan recht zijn of op een puntje uitlopen. Je kan verschillende soorten sluitingen gebruiken, al dan niet met een kort riempje om de portefeuille heen. Binnenin kan je kiezen voor twee verschillende muntvakken: eentje met een drukknop, of eentje met een rits.
Voor deze blauwe cutie koos ik materialen uit mijn voorraad, wat ik nog wel een uitdaging vond. Bij alle projecten waar ik met meer dan twee stoffen aan de slag moet, lig ik wakker van de puzzel. Dan spelen mijn gedachten constant pingpong en loop ik er uren over te piekerene. Gelukkig kom ik er meestal ook wel uit… Het effen blauwe buitenstofje is een restje jeans dat ik ooit kocht op het Stoffenspektakel. Het andere buitenstofje, met de diagonale lijnen, kocht ik bij ZipperZoo. Ook versteviging, drukknoppen en rivetten kocht ik daar. Het lichtblauwe katoentje voor de binnenkant kocht ik bij Veritas, het donkerblauwe bij De Stoffenknop.
De Hansedelli patronen kan je kopen in Duits of Engels, maar geen zorgen als je geen talenknobbel hebt. Vaak naai ik haar tassen en tasjes bijna volledig door ‘naar de prentjes te kijken’. In de handleiding vind je namelijk niet enkel tekst, maar ook honderden stap voor stap foto’s, die je naadloos naar het eindresultaat leiden. Als lezen toch nodig is, scan ik de tekst met Google Translate. Soms komen daar vreemde vertalingen uit, maar meestal kan je er wel de context uit afleiden.
Ik deed er in totaal zo’n uur of zeven over om mijn eerste testversie te maken, maar het was zo’n leuk proces, dat ik meteen besloot een tweede Mini Ruby te maken. Eveneens met een rechte klep en een muntvak-met-drukknop, maar deze keer zonder riempje rondom. De materialen vond ik opnieuw in mijn voorraad. Je hebt écht niet veel nodig om deze Mini te maken, want voor je buitenkant kom je al heel ver met kleine resten. Ook voor de verstevinging kon ik putten uit knipresten, want ik wel fijn vind. Ik hou namelijk zo goed als alles bij, maar aan dat tempo groeit de reststapel wel heel snel.
De roze canvas van de buitenkant kocht ik bij ZipperZoo, net als versteviging en drukknop. Het dunne bruine kunstleer vond ik in mijn restjesbak, maar ik heb geen flauw idee meer waar dat vandaan zou komen. Het fleurige katoentje van de binnenkant was een stoflapje van bij Veritas. Tegen niemand zeggen… maar de leuke ‘handmade’ labeltjes van beide versies komen van AliExpress.
Wat ben ik blij dat ik dit leuke, veelzijdige patroontje mocht testen. De roze Mini Ruby kreeg al een nieuwe thuis bij een vriendin. De blauwe heeft voorlopig nog geen bestemming… maar Kerst komt er al snel aan, dus misschien maak ik er wel iemand gelukkig mee.
De collectie door mij gemaakte tassen en tasjes van mijn zus barst intussen bijna uit haar voegen. Voor zowat elke verjaar- of kerstdag vraag ik haar waar ik haar mee kan plezieren. Tot mijn grote vreugde vraagt ze vaak een maaksel van mijn hand. Zo ook voor haar verjaardag deze zomer…
Tijdens uitstapjes draagt Elke altijd een heuptasje bij zich. Haar exemplaar was al een aantal jaren oud en aan vervanging toe. Voor het voorbeeld dat ze mij toonde, kon ik niet meteen een bestaand patroon bedenken. Ik toonde eerst de heuptasjes die ik eerder al maakte voor mezelf, Wolf en papa, maar het was niet exact wat ze zocht. Voor mezelf wilde ik al een tijdje de Rikka van Hansedelli maken, maar Elke twijfelde of dat het wel was. Ook de Walkynette van Katrienette passeerde de revue, maar die vonden we allebei nogal groot om te gaan wandelen. Dus zocht ik verder…
Tijdens het testen van een nieuw patroon kan het gebeuren dat er nog nieuwe opties worden toegevoegd, of dat er kleine veranderingen doorgevoerd worden. Mijn eerste Tykka maakte ik vrij vroeg in het testproces en ik had spijt dat ik de nieuwe opties niet meer kon verwerken. Hét perfecte excuus om de Tykka nog een keertje te maken, al is dat best een pittig werkje. Maar ach, het is een hobby en een verslaving…
Mijn materialen bestelde ik bijna volledig bij ZipperZoo. Zwart is tijdloos en past zowat bij elke outfit, dus ging ik voor een eenvoudige maar stijlvolle versie in effen zwart kunstleer met een croco accent. Omdat zwart ook maar zwart is, koos ik voor een tassenband met zilveren glittertje. Het muntgroene katoentje van de voering had ik nog in mijn voorraad liggen, maar ik heb geen idee meer waar het vandaan komt. De leuke luipaardprint geeft wat pit aan de tas.
Girls in Uniform 