Als je voor de naailes een projectje kiest, maak je best maximaal gebruik van de persoonlijke begeleiding en kies je iets way boven je kennis. De bomberjacket uit het Veritasmagazine kreeg vier knoopjes qua moeilijkheid… Uitstekend! Een licht jasje met paspelzakken dat je ook binnenstebuiten kan dragen.
Omdat de print me zo aansprak, kopieerde ik de jack uit het magazine, maar de foto’s toonden niet echt hoe het jasje zou zitten. Het enige wat ik checkte, was de lengte van mijn rugpand met mijn rug, om te controleren of het jasje niet te lang of te kort werd.
Mijn eerste keer met viscose werken… ik ben wel fan. Een soepele en lichte stof die niet synthetisch aanvoelt. Alleen heeft het de neiging weg te wandelden als je de stof op elkaar of op een gladde tafel legt. Maar tip van de week: spuit er wat stijfsel op en het ding blijft mooi liggen.
Mijn leerkracht Yasmine waarschuwde me dat ik minstens één hele les van drie uur aan de paspelzakken zou zitten. Komaan, aan zo’n twee zakjes? Dat kan niet! En inderdaad.. het waren geen drie uur dat ik eraan zat te prutsen maar zes…
Op zich is een zak niet moeilijk, maar als je er nog een mooie brede paspel op wilt zetten, heb je daar veel tijd voor nodig. De tutorial paspelzakken in het Veritas magazine is beknopt voor een beginner, en het gewoon uitvoeren wat Yasmine zei, leverde me wel vier paspelzakken op, maar weinig inzicht. Ze raadde me aan het eerst te doen met patroonpapier, voordat ik me nog eens aan zo’n zak zou wagen (niet dat ik dat snel van plan ben maar je weet nooit). Ik nam de paspel in dezelfde kleur als mijn print, maar achteraf leek de brede band van de paspel in de andere kleur wel leuker.
Het hele ding in elkaar zetten viel mee, hoewel je wel met vier mouwen zit te prutsen. Yasmine moest wel vijf keer verhinderen dat ik het voorpand aan een mouw zou naaien, en toen ik het thuis verder afwerkte, heb ik het wel geflikt. Les: zet het ding op een paspop, speld en check voor je begint te stikken.
Na de paspelzakkenhindernis, ging de rits vlot. Om het slotje van de ritssluiting langs beide kanten te gebruiken, knip je het bolletje van de rits eraf en zet je hem erop.
De verstevigde kraag kreeg ik er vrij snel op, maar achteraf gezien had ik beter een stijvere vlieseline gekozen. Nu hangt de kraag wat slap, alsof ie te weinig water heeft gekregen.
De boordzoom werd een zaak apart. Ik stond waarschijnlijk als laatste in de rij toen ze ruimtelijk inzicht uitdeelden, dus een boordzoom langs beide naar binnen naaien… ik kraakte mijn hersenen en wimpelde koppig alle aangeboden hulp van de girls weg… ik moest dit zelf uitvogelen. Voor de boord aan mouwen leg je gewoon de goede kanten op elkaar en stik je vast. Voor de boord onderaan, meet je eerst hoe breed je de onderkant wilt, zodat je jasje nog wat kan poffen. Vooral de zijkant vergt wat gepruts. Ik kwam niet toe met het voorgeschreven pakje boordzoom, en het kostte me drie avonden spelden en proberen om dit resultaat te krijgen.
Mijn eerste bomberjacket ever… Toegegeven, het valt wat breed, en staat me beter als ik hem open draag, maar wat een leuk ding! Ik word nog steeds vrolijk van de print, en moe als ik aan alle frustraties en schoonheidsfoutjes terugdenk. Maar ik leerde weer heel wat zaken en… (n)ooit meer paspelzakken!
Tot schrijfs,
Margot
Met de winter voor de deur kijk ik er al naar uit ’s avonds gezellig in de zetel te zitten, gewikkeld in een dekentje, gekleed in een lekker warme pyjama. 
Iedereen herinnert zich nog het stofje waarmee je je eerste draagbare kledingstuk maakte. Bij mij was het een soort mint-groen. Maar wat ik me beter herinnerde, was mijn eerste duurdere stofje. Geen simpele katoentjes meer, maar iets waar je meer voor betaalt en waar je iets speciaals mee wilt maken.
Voor mij had de jurk veel nieuwe technieken. Eigenlijk; een jurk maken was gewoon nieuw. En wat zei ik ook alweer over lostornen van geweven stoffen? Juist… Dus om mijn stofstress wat te verminderen, maakte ik voor de eerste keer een toile met baalkatoen. De rok in katoen heb ik niet afgemaakt, maar het bovenste gedeelte inrijgen, de mouwen inzetten, je plooi- en figuurnaden overtekenen, daarna aanpassen (en uit miserie weer naar je eerste ontwerp terugkeren)… Yep, mijn toile was een goed idee.
Met iets meer zelfvertrouwen ben ik aan het echte werk begonnen. Het moeilijkste was de figuurnaden van je top mooi laten overlopen in de nepen van de rok. En zorgen dat je niet teveel moet lostornen… want dat was niet te doen.
En, oh wonder, ik ontdekte de voordelen van een degelijke voorbereiding!
Een maand geleden deden Lieve en ik mee aan een blogmeet annex sew challenge (lees: Lieve schreef ons in en ik ging mee). Ik had nog nooit van het ene noch het andere gehoord, dus weeral een nieuwe uitdaging. De blogmeet bleek een leuke ontmoeting met andere dames die over naaien blogden. We zaten daar maar liefst met vijfentwintig dames gezellig te tateren. Nooit gedacht dat er zoveel naaiblogs waren, ik moet dringend bijlezen…
Nu nog die moeilijke techniek… ik ging enerzijds voor een blinde rits (niet echt moeilijk, gewoon rottig) en anderzijds een gedurfde print: een dikke katoen met geometrisch dessin, zodat het puzzelen werd om alle lijnen mooi te laten doorlopen.
De rits er inzetten bleek weer moeilijker. Blinde ritsen zijn nooit mijn vrienden geweest; ik slaag er nog steeds niet in die in één keer goed te stikken. Nu moest ik niet alleen zorgen dat die rits goed zat, maar ook dat de print van beide rugpanden mooi doorliep. Stress…
De voering was wat moeilijker af te werken aan de armen, waarschijnlijk omdat ik verkeerd begonnen was. Maar nu ben ik helemaal op de hoogte hoe het moet, én hoe je het kunt oplossen.
Elegant en toch een beetje stoer, met een wijdvallende top en een broek die onderaan mooi aan het been aansluit. Ik zag het al helemaal voor mij: gecombineerd met een glittertopje en met zilveren sandaaltjes eronder, zag ik mij deze zomer al furore maken op talloze tuinfeestjes of zelfs op een trouwfeest. Eerder casual zou ik hem dan combineren met een mooi paar sneakers en een sportief topje. Ik koos voor een soepele blauwe viscose, eveneens uit Veritas, en ging vol enthousiasme aan de slag.
Girls in Uniform 