Terugblik op ons blogjaar

Eindejaar betekent ook lijstjesperiode: ’The best of 2019’! De kranten, radiozenders, tijdschriften, sociale media doen allemaal vrolijk mee en dus konden wij moeilijk achterblijven. Onze blog is ondertussen al aan de 389ste blogpost toe sinds haar ontstaan, dus tijd voor een korte terugblik op de dingen die ons nauw aan het (naai)hart lagen in 2019. Ik ga niet voor de ‘best of’ maar wel voor de opvallende trends en verrassende nieuwigheden.

foto jump into 2020

Dit jaar kropen we 94 keer in onze pen en werden we gelezen in 96 landen. Ons favoriet onderwerp was ongetwijfeld de tas in al zijn vormen en maten (27 blogposts!): brillentassen, rugzakken, heuptassen, de Stinger, reistassen en met stip op 1: handtassen. Je kan er nooit genoeg van maken! Lieve kreeg steeds meer vragen om gepersonaliseerde tassen te maken in camouflagestof, ze heeft duidelijk de smaak te pakken! Lees verder “Terugblik op ons blogjaar”

Gelezen en goedgekeurd: Louise Magazine

Blader jij ook zo graag eens door tijdschriften op zoek naar naai-inspiratie? In België zijn we ontzettend verwend als het op patroontijdschriften aan komt: naast de klassieke Burda, Knipmode en Ottobre beschikken we ook over 2 frisse Belgische nieuwkomers: La Maison Victor en FibreMood. Deze twee tijdschriften hebben goed begrepen dat veel naaisters niet enkel geïnteresseerd zijn in de patronen maar ook nieuwsgierig zijn naar alles wat leeft en beweegt in de wereld van het naaien. Om kort op de bal te spelen hebben ze hun patroontijdschriften aangevuld met allerlei achtergrondartikelen (blogster van de maand, tips om ruitjes te verwerken, bespreking van stoffen, achter de schermen bij…) die wekelijks onder de vorm van een nieuwsbrief rondgemaild worden. Lees verder “Gelezen en goedgekeurd: Louise Magazine”

Ruitjes: love it or leave it?

Ruitjes, je ziet ze weer fel vertegenwoordigd in ons straatbeeld. Zowel de pied-de-poule ruit, de Vichy ruit als de schotse ruit vieren tegenwoordig hun come-back naast het luipaardmotief. Sommige naaisters, zoals onze Girl in Uniform Margot, puzzelen graag om de perfecte aansluiting van ruitmotieven in hun kledij te toveren, andere naaisters (zoals ik) vinden dat een helse uitdaging en mijden dit zorgvuldig.

Waar komt het ruitmotief vandaan? Eigenlijk is het niets anders dan een weeftechniek waarbij de schering en de inslag uit verschillende kleuren draden bestaan die in een bepaalde volgorde op het (mechanische) weefgetouw worden gespannen. Met schering worden de op het weefgetouw gespannen draden bedoeld, met inslag de draad die met behulp van een spoel tussen de geschoren draden gaat. Door het kruisen van de draden in een hoek van 90° krijg je ruitmotieven.

vichy ruit

Lees verder “Ruitjes: love it or leave it?”

Uitgedaagd door lingerie

Dat de Girls in Uniform graag nieuwe dingen ontdekken moet ik jullie niet meer vertellen. Omdat onze naaiskills ondertussen voldoende vergevorderd zijn, wagen we ons graag aan een nieuwe uitdaging: lingerie naaien. Hoe kunnen we dat beter leren dan onder het deskundige oog van de Lingerie Academie?

Op een zonnige zaterdag in september trokken de Girls in Uniform met volle moed naar het zalige naaiatelier van Pia, de inspirator en bezige bijenkoningin van de SewBees en het gezelligste naaiweekend van Vlaanderen. We zouden er samen een mooie BH te leren naaien onder begeleiding van Lies van De Lingerie Academie. We werden onmiddellijk geconfronteerd met keuzestress: Cybelle, Diana of Aurora? Elk BH-patroon zag er even mooi uit. Gelukkig hielp Lies ons kiezen op basis van onze pasmaten en voorkeuren. Toen kwam voor mij pas de echte uitdaging: stofjes kiezen. Gelukkig had Lies prachtige kant-en-klare setjes mee met alle benodigdheden, zodat elke Girl wel iets naar haar smaak vond. Ik besloot uit mijn comfortzone te treden en ‘nude’ te kiezen in de plaats van rood voor het Cybelle-patroon.

© Lieve Deduytschaever 190907 02

© Pia Dean 190907 05

© Lieve Deduytschaever 190907 09 Lees verder “Uitgedaagd door lingerie”

Nooit meer zonder reiszak

Deze zomer planden we een roadtrip langs negen landen, met een langere stop in Istrië, Kroatië. Toen we daar vier jaar geleden aan de kust verbleven, mocht ik telkens snorkelend op zoek gaan naar schelpen voor mijn jongens die toen nog niet zelf konden zwemmen, laat staan duiken. Ondertussen zijn het twee echte waterratten die houden van snorkelen, dus de keuze voor de Kroatische kust met haar glashelder water was snel gemaakt. Snorkelsets met zwemvliezen, handdoeken en gewone waterschoenen moesten allemaal een plaats vinden in onze auto met compacte koffer.

Ik wist al heel snel dat ik zelf een aantal stevige doch soepele reistassen wou maken om de laatste gaatjes in de autokoffer optimaal te gebruiken en al het watermateriaal mee te nemen naar het strand. Ik kocht ettelijke meters stevige canvas in een Zweedse woonwinkel, felle rode ritsen en soepele rode tassenband bij Stoffen Van Leuven in Schellebelle, zonder evenwel over een concreet patroon te beschikken. Het materiaal lag al een paar maanden in mijn naaikamer te blinken en ik vond maar geen geschikt model.

Enkele dagen voor ons vertrek ontdekte ik op de blog Emma&Mona deze geweldige tutorial van een eenvoudige reistas. Ik kopieerde de afmetingen (zonder na te gaan of deze wel in onze koffer pasten… niet echt slim, I know), liet de glijders achterwege en had in enkele uren niet één maar twee reistassen klaar. Ongelofelijk maar waar, ze pasten bovendien op elkaar in de koffer van onze auto. Lees verder “Nooit meer zonder reiszak”

Granny’s dreams

Terwijl de buitentemperaturen de pan uit swingen, droom ik stiekem van zomeravonden met een verkoelend briesje. Want dat is het moment om mijn eerste haaksel boven te halen en rond mijn schouders te draperen om de eerste rillingen tegen te gaan.

Als kind heb ik op school nog leren haken, maar ik vond de mogelijkheden toch eerder beperkt. Ik geraakte dan ook niet verder dan een jasje en een kleedje voor mijn barbiepop. Onlangs vond ik die stukken haakwerk na 35 jaar terug tussen mijn oude barbiespullen en plots kreeg ik weer zin om te haken.

Naaien en vooral de voorbereidingen duren bij mij soms een eeuwigheid, bij gebrek aan tijd om in mijn naaikamer te vertoeven. Haken kan ik echter overal: in de zetel bij het bekijken van een film (weliswaar met een half oog), tijdens een busrit naar het werk of nog gekker, tijdens een autorit als passagier met een politiecollega op weg naar een vergadering.

DSC_0353

DSC_0330 Lees verder “Granny’s dreams”

The SewBees: het Malle naaiweekend… en het verhaal van een unieke vriendschap

Soms kan de tijd niet snel genoeg gaan. Maandenlang keek ik reikhalzend uit naar het naaiweekend begin juni. Niet alleen is twee-en-een halve dagen creatieve me-time iets waar elke naaister naar verlangt, maar ik wist ook: deze keer zijn àl mijn ‘naaivriendinnen’ een heel weekend samen.

© An Rouquaert 190608 03.jpg

Met drie drukke agenda’s lukt het de Girls in Uniform niet zo vaak om elkaar te zien. Een hele dag samen op stap is een grote uitzondering. Het SewBees naaiweekend was een unieke gelegenheid om het dagelijkse leven buiten spel te zetten en samen ten volle te genieten van onze hobby. Dat onze gastblogster An erbij was, alsook mijn vriendin Liesbet, was helemaal uitzonderlijk. De puzzel viel mooi in elkaar. Lees verder “The SewBees: het Malle naaiweekend… en het verhaal van een unieke vriendschap”

Love at first sight

Vandaag is rood… de kleur van de liefde voor mijn nieuwe laptoptas! Toen Lieve het patroon van de Stinger publiceerde, wist ik hoe mijn tas er zou uitzien. Tijdens een van mijn IKEA-uitstappen had ik een prachtige stof ontdekt die op punt stond om uit de collectie te verdwijnen en waarvan ik dus liefdevol drie meter adopteerde. Een stuk baksteenrood kurkleer en kleurige fournituren vulden het geheel aan. Maar het project bleef op de plank liggen. Lieve stuurde meermaals aan op een naaidagje met het oog op het maken van de Stinger maar met een druk gezin en de navenante overvolle agenda lukte het niet om voldoende me-time te creëren.

Lees verder “Love at first sight”

Taylor (dress) made

In een zotte bui reageerde ik op de oproep van FibreMood die sewista’s zocht voor de nieuwe Link Party. Vrienden die mij goed kennen weten dat er door mijn drukke huishouden en dito baan maar heel weinig tijd overblijft om te naaien. Hiermee zette ik mezelf echt wel voor blok: ik zou en moest naaien…. de rest zou even moeten wijken.

Het patroon was vrij snel gekozen: de Taylor dress, een oversized jurk met een mooie lengte, praktische zakken en een elastische tailleband. Ik wou echter geen jurk in één kleur, ik was bang dat ik daarin zou verdwijnen. Dankzij de workshop ‘kleuradvies’ bij Toverstof (onder vakkundige leiding van Veronique Verhas) ontdekte ik de stoffen die qua kleurencombinatie en patroon het best bij mijn ‘lentetype’ pasten. Svenja van Toverstof hielp mee de knoop doorhakken (ze kent de smaak van haar klanten!) en even later ging ik buiten met twee prachtige lappen viscose.

 

 

Lees verder “Taylor (dress) made”

Een streepje voor

Je ziet ze vandaag overal in het modebeeld, vrolijke streepjesstoffen verwerkt tot een toffe jumpsuit, een zwierige maxijurk of een elegant herenkostuum. Waarom je ze draagt of hoe je ze draagt, daar stelt vandaag niemand meer vragen over. Wij gebruiken de streepjesstoffen vooral om onze individuele smaak te benadrukken. Ik ontdekte echter dankzij een boekje van historicus Michel Pastoreau  (L‘étoffe du diable: une histoire des rayures et des tissus rayés’) dat kledij met strepen niet altijd zo positief werd benaderd.

pastoreau

In de Middeleeuwen moesten bepaalde groepen aan de rand van de maatschappij soms verplicht kledij of een accessoire met tweekleurige strepen dragen. Deze strepen waren vaak horizontaal of schuin. In Duitsland waren dat vooral de bastaards, de kreupelen, de leprozen en de veroordeelden, in het zuiden van Europa eerder de prostituees (gestreept kleed), de clowns (gestreepte hoed) en de beulen (gestreepte kap). Deze werden aanzien als kinderen van de duivel aangezien de duivel ook vaak werd afgebeeld met gestreepte kledij.  De literaire teksten van die tijd beschrijven hun ‘slechteriken’ in gestreepte kledij: overspelige vrouwen, disloyale broers, respectloze zonen, gemene dwergen… Ook bepaalde Bijbelse figuren die verraad pleegden, werden afgebeeld met gestreepte kledij: Judas, Cain Saul en Salomé. In de Middeleeuwse maatschappij was de link tussen de streep en het idee van diversiteit absoluut negatief. De gemiddelde Middeleeuwse burger wilde zeker niet opvallen met zijn kledij. Lees verder “Een streepje voor”